Ciągle się zastanawiam, czy nazywanie tego toczydełka samochodem nie jest semantycznym nadużyciem.
Ciągle się zastanawiam, czy nazywanie tego toczydełka samochodem nie jest semantycznym nadużyciem.
Chińczycy postanowili chyba przetrzebić nieco populację na Starym Kontynencie, ale zamiast odpornego na antybiotyki szczepu bakterii podrzucili nam ZD D2S. Efekt końcowy może być podobny. Przeżycie w nim zderzenia czołowego należałoby uznać za cud. Co tam czołowego. Przeżycie jakiegokolwiek zderzenia można porównać do trafienia szóstki w Lotto.
1️⃣ Wygląd – no cóż… ZD jaki jest każdy widzi. Kojarzy mi się ze złożonym w bólach jajem dinozaura. Ale tylko dlatego, że na kupę dinozaura jest zdecydowanie zbyt mały. Kółka jak w motorynce. Większe tarcze hamulcowe mam zamontowane w swoim elektrycznym rowerze. Długość dwa kroki. Szerokość półtora kroku. Wysokość kucającego Bernardyna.
2️⃣ Wnętrze – skóropodobna tandeta doprawiona szczyptą plastiku. Siedząc na maksymalnie odsuniętym taborecie dla niepoznaki tylko nazywanym w D2S fotelem, kolanami zapieram się o deskę rozdzielczą.
3️⃣ Właściwości jezdne – żadne. Koła luźno stykają się z podłożem. Kierownicą nadajemy ogólny kierunek jazdy. Resztą zajmuje się Boska Opatrzność. Pół biedy, kiedy ma dla nas czas. Jeżeli akurat zajęta jest ratowaniem Świata, musimy radzić sobie sami. To COŚ przyspiesza nawet żwawo, gorzej jest z utrzymaniem toru jazdy i hamowaniem. Mam nieodparte wrażenie, że ten elektryczny łazik o niczym innym tak nie marzy, jak o wywrotce.
4️⃣ Bezpieczeństwo – pojęcie, którym nikt nie zawracał sobie głowy przy projektowaniu tego dziwoląga, skutkiem czego powstała jednolita strefa zgniotu o wymiarach 2806x1540x1555 milimetrów.
5️⃣ Wnioski końcowe – nawet gdybym doznał ciężkiego zatrucia alkoholem niewiadomego pochodzenia, to nie wpadłbym z własnej woli na pomysł, aby nabyć drogą kupna tę chińską elektryczną zabawkę. The End.
🔙⛽️🔜
Zdjęcia dzięki uprzejmości Smart Detailing
